Τετάρτη 25 Αυγούστου 2010

Επέτειος.......

 Ακριβώς πριν 36 χρόνια ξεκινούσαμε την κοινή μας ζωή. Ακριβώς πριν δύο χρόνια ο ένας ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι χωρίς γυρισμό..........


Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

8 σχόλια:

  1. Ρίκη Ματαλλιωτάκη26 Αυγούστου 2010 στις 12:25 π.μ.

    Λυπαμαι....να ζεις να τον θυμασαι....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. stavroula m26 Αυγούστου 2010 στις 1:11 π.μ.

    Σ' ευχαριστώ πολύ Ρίκη. Να είσαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Table Rouge26 Αυγούστου 2010 στις 8:19 π.μ.

    Οι άνθρωποι που αγαπάμε δεν φεύγουν, ζούνε για πάντα δίπλα μας μέσα από την αγάπη μας. Έχασα και εγώ πρόσφατα ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο, τη μητέρα μου.... Να είσαι καλά για να θυμάσαι όλες τις καλές μέρες...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. marilise26 Αυγούστου 2010 στις 7:54 μ.μ.

    Είναι παντού και γύρω σου και μέσα σου ,γελάει και πονάει μαζί σου , εύχομαι απο δω και πέρα η ζωή να σε γεμίζει μόνο χαρές και ομορφιά !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. stavroula m26 Αυγούστου 2010 στις 10:50 μ.μ.

    Τable Rouse και Marilise
    Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Προσπαθώ όσο γίνεται να φέρνω στο νου μου τις καλές στιγμές και να εύχομαι να είναι γερά τα δυο μας παιδιά.
    Σ' αυτή τη ζωή είμαστε για λίγο...το ταξίδι είναι μικρό ας απολαμβάνουμε την διαδρομή χωρίς να γινόμαστε μίζεροι. Ευτυχώς υπάρχουν και τα χόμπυ. Εμένα προσωπικά με έχουν σώσει από την κατάθλιψη.
    Οσο για την μητέρα σου Table Rouse να ζεις να την θυμάσαι. Η δική μου έφτασε τα 96!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. http://despoinasdecoupage.blogspot.com28 Αυγούστου 2010 στις 10:56 μ.μ.

    Ρωταω παντα οταν μαθαινω οτι καποια γνωστη εχασε τον συντροφο της... Εζησες καλα μαζι του; ηταν περισσοτερες οι καλες στιγμες απο τις κακιες; τοτε... πραγματικα λυπαμαι που εμεινες μονη.Αν οχι... στο καλο να παει ο χριστιανος, να ζησεις και συ μια ηρεμη ζωη πια.

    Σου φαινομαι πολυ κυνικη Σταυρουλα;
    Δεν ειμαι.

    Λυπαμαι που εχασες το ταιρη σου, γιατι με την τρυφεροτητα που γραφεις για τον χαμο του... καταλαβαινω οτι οι καλες στιγμες... ηταν περισσοτερες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. stavroula m29 Αυγούστου 2010 στις 1:11 π.μ.

    Ναι Δέσποινα οι καλές στιγμές ήταν οι περισσότερες. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια...όσο για την κυνικότητα που αναφέρεις, σε καταλαβαίνω απόλυτα γιατί έχω επισκευτεί το blog σου και έχω διαβάσει όσα έχεις περάσει....και θαυμάζω το κουράγιο σου. Να είσαι καλά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ειρηνη Σ5 Σεπτεμβρίου 2010 στις 5:43 μ.μ.

    με τον τροπο που μιλας για Εκείνον ειναι σαν να μην εφυγε ποτε απο κοντα σου
    να εισαι καλα και να τον σκευτεσαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)